ósmy dzień z siedmiu. przebudzenie

czeka na werandzie i wabi rześkim powietrzem.

nikt nie zauważył, że nocą padało.

radio donosi o burzy. w sypialni

sztorm ucichł; na otwartych wodach pościeli

pozostałości po szkwale.

dryfujemy w zapachu kawy.

- w naszych włosach resztki wilgoci – mówisz -

czas osiąść na mieliźnie, wyrzucić kompas.

coś jest na rzeczy

kiedy leżę w wannie i stygnę 

całkiem świadomie. pozbawiam się makijażu, ciepła,

ciebie. straciłam już dawno nerwy

do nauki o życiu w rodzinie.

zatapiam głowę i puchnę. od wewnętrznych konfliktów

spada mi temperatura ciała.

podwiązuję niebieskie migdały i zmyślam

ostatnie życzenie. 

zostać balonem i najzwyczajniej pęknąć,

chociażby ze śmiechu.

fot. daria endresen

wpiekłowstąpienie

jest wielka niedziela, burza wisi w powietrzu,
jezus chrystus nad drzwiami. przed wejściem do domu
lepiej się przeżegnać. trzy pokoje i wojna
zawieszona na chwilę spożywania paschy.

przy stole stworzyciel skacowany piekielnie,
liczne stadko baranków niebiańsko cukrowych,
oraz ona - panna za dziesięć dni brzemienna
znowu. pięćdziesiątnica i jajeczkowanie.

Fragment witraża z Notre Dame